De eerste keer dat we elkaar ontmoetten, moest ik hem meteen vertrouwen. Een dag lang nam hij mij en mijn gezin mee op pad.
Het aanbod leek te mooi om waar tw zijn, en ver buiten mijn comfortzone. Maar een kans als deze zou ik niet snel afslaan. Die zouden we immers niet weer krijgen.
Want wie neemt nu een gezin mee op citytrip? Een stad naar keuze binnen Europa, te bereiken met behulp van een privé vliegtuig!
Kiezen konden we niet en dus werd in overleg met ons gekozen voor het prachtige Kopenhagen. Waar het karakteristieke Tivoli op ons wachtte. Tivoli is het oudst nog bestaande pretpark. Walt Disney ging er heen om inspiratie op te doen voor zijn World Disney.
Aan alles werd die dag gedacht, het beste eten, het beste vermaak. We mochten zelfs nog een andere plek van bestemming kiezen als dat ons beter zinde. Fantastisch, wij waren VIP’s zoals onze gastheer Arthur Dontje (destijds voorzitter van Against Cancer en namens deze organisatie werd ons deze dag aangeboden) ons meerdere malen op het hart drukte. Een man met een hart van goud, maar daar zeker heel bescheiden over is.
Hij heeft mij gouden herinneringen gegeven, dat is onbetaalbaar. Geen van ons allen had die dag kunnen vermoeden hoe bijzonder die dag was. Achteraf was dit onze laatste dag in vrijheid. De dag erna werd Mirthe weer opgenomen met ongekende pijn. Pas twee weken later mochten we naar huis, nadat het bericht had geluid: Mirthe wordt niet meer beter.
De stichting Against Cancer wilde meer voor ons doen, dan Mirthe nog aan kon. Er was geen tijd meer voor nog meer gouden herinneringen. De dag in Kopenhagen was wat mij betreft toch niet te overtreffen.
In de jaren tussen toen (2 september 2014) en nu, heeft Arthur me in stilte aangemoedigd. En het is me dan ook een eer geweest om dit jaar voor zijn medewerkers een kerstgeschenk te mogen maken. Deze lichtpuntjes zijn gister uitgedeeld met aanvulling van de film die gemaakt is van die mooie dag. Mirthe straalt ????, net als haar moeder